Tawerna pod Nikczemną Mniszką

Vanderlath

Stało się, bój był srogi, krótki i zwycięski, trzy cechy, które cieszą serce każdego wojownika. Nie jestem wojownikiem, więc mi to za jedno. Wpadliśmy do zagrody... znaczy do kryjówki i padły trupy. Nie jestem trupem, więc nie padłem. Potem była radość, poklepywanie się po plecach i okrzyki radości. Wykorzystałem ten moment, by dorwać kawałek podłogi w rogu pomieszczenia. Ten, który miał najmniejsze szczeliny miedzy balami tworzącymi ścianę i najmniej dziurawy dach. Najmniej śmierdziało także mokrym Ol Mahumem, a to już nie są przelewki. Takie miejsce nie jest oddawane przez nikogo łatwo. Zwłaszcza, iż noszę inny herb. Z pewnością zechcą mnie wysiudać z tego miejsca - takie myśli przebiegły mą łysą, pokrytą tatuażem czaszkę. Zieloną nota bene. Trzeba zacząć działać! Już! Teraz!
Większość w środku, dobrze, mniej będzie powtarzania. Staję w mym kącie i odsłoniwszy parszywą gębę zaczynam gadać...

Ten kawałek podłogi jest mój! Mallory, zdejmuj strzałę z cięciwy! Jest mój na wyrost, od was zależy, czy będzie na stałe. Jak ktoś nie wie, to jestem szamanem, przewodnikiem duchowym. Vanderlath z plemienia Hestui, syn Urboga syna... Cholera i tak nie zapamiętacie. Już dość spory czas się kręcę po ludzkich miastach, wsiach i innych osiedlach. Bywałem w rycerskich i dworskich gromadkach, pieśni tam śpiewałem. Olstigat i Krzyżownicy, jednak to zgnilizna purpurą przykryta. Niezbyt mi dobrze tam było, bo dwulicowcy tacy, że głowa mała. Zasad całe tomy spisane, nikt ich nie czyta. Później pod ośmioramienną gwiazdą Gemini byłem. Razem z Bliźniakami, Nardyianem i Nardayią, niektórzy z was ich znają. Zacne to dusze, że bardziej nie można, ale tylko one na ponad dwadzieścia osób bliższe mi były. Reszta zazwyczaj nie była w ogóle, spała. Niech im się machające nogami mroczne śnią.
Czemu tu gadam i spać nie daję? Dobra, krócej teraz pytlać będę. Miałem okazję popolować z wami i to com ujrzał mi się spodobało. Organizacja, posłuszeństwo szarży, zgranie i sympatyczna atmosfera. Grupa będąca przeciwieństwem armii lunatyków. Mowa nie o dupie Valakasa, brak mistrzów run. Tom obaczył w Fortunie i do tegom zatęsknił. Tedy pytam, czy do bandy waszej mnie weźmiecie?

Damrat

I akurat musiałeś zaskarbić najcenniejszy kąt szopy! Psia krew! I pewno się jeszcze w nocy rozpychasz. Do stu diabłów z takim lokatorem! Ale durny bym był gdybym kazał się wynosić. No! Witamy!

Mallory

Lucznik powoli zdjal strzale z cieciwy, przetarl oczy i spojrzal w kierunku orka.
-Zaraza ciezka, juz myslalem, zesmy chlew odziedziczyli i nam sie szkaradne ropuchy lub inne kokodryle w nim zalegly, a to przecie sojusznik. No, ale nie uroda, lecz czyny, prawda tego, swiadcza o osobie - zadumal sie i rozejrzal po skapo uposazonym pomieszczeniu - Tak, moze to dziwne ale ja jestem wszelkimi sprawnymi konczynami za przyjeciem tego tu lotra, hultaja i pozbawionego muzycznego sluchu zawodziciela piesni o zimorodku co wpadl do wychodku. Raz, ze mialem nieprzyjemnosc dzielic z nim przez krotki czas trudy zycia w bractwie krzyza. Krzyza, jak zlosliwcy powiadaja, bo wszyscy tam chorzy na duchu glownie. A dwa, ze choc to plugawiec wiekszy niz ja nawet, to konkurencja nigdy jeszcze nie zaszkodzila. Juz nie bede musial rycerzom dokuczac, mam nowe ambitniejsze wyzwanie.

Offtop :No k.... nareszcie!

Bhaudwin

Rycerz stał przysłuchując się słowom szamana. Bez zbędnego gadania pokiwał tylko głową, a na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech.

Mazrim

Mazrim pokiwal glowa w strone szamana, usmiechnal sie przy tym oszczednie acz szczerze.
- Setny ork - lucznik stanal jeszcze w progu na chwile by rzucic za siebie - Witamy jesli chodzi o mnie.
Po czym wyszedl w sloneczny dzien ziewajac i halasujac przy tym jak niedzwiedz.

Kadarr

Obejrzał się za Mazrimem odprawiającym swój poranny spacer niedź wiedzia.
- Witam więc zacny szamanie, rad jestem że wstąpić pragniesz do naszej bandy. Przynajmniej jakaś zielona solidarność w opozycji do tych pijackich łachudr może się zawiązać.
Wskazał na ścianę, pod którą równo jak szereg rzołnierzy imperialnych ustawione były beczki z trunkami.
- Widzisz te zacne baryłki bracie? Jakby kto z nich próbował tknąć naszego skarbu, gryź po łapach. Nasze to! Nasze!

Thagrin

-Wooooon!!!! - wrzeszczal krasnolud wlazac do lepianki- Won psia wasza orczoelfia ichna mac! Ruszta barylki to wam lapy przy samych zadkach przytne! - Bez przerwy sie wydzierajac krasnolud zanim, ktos zdazyl zareagowac, zajol mniejsce przy barylkach.

-Nie oddam! A co! - omiótł spojzeniem sale trzymajac topor w rece - Oho! Powitac Ork, nie przejmuj sie Kadarrem on zawsze pieprzy glupoty!

Kadarr

Skoczył z całej siły na luźną deskę w podłodze, która uderzyła krasnoluda.
- Łapy precz od moich beczek Ty elfia, plugawa panienko!

Thagrin

Oszolomiony po uderzeniu, krasnolud spojzal metnie na orka...
-Ty gnido w kiecce spod lasu! Nie oddam!

Vanderlath

Popatrzył, posłuchał, uśmiechnął się nieco na widok beczułek z napitkiem. Dyskretnie posłał ducha, by baryłek bronił przed nieszczęściem, czyli rozbiciem, na skutek szamotaniny szamana z krasnoludem.

Coenhir

Postawny i cichy mężczyzna przyglądał się nowo przybyłemu zamiatając podłogę karczmy.
Oparł się o miotłę, zmierzył zielonego wzrokiem i beknął głośno nie wiadomo czy z zachwytu, zdumienia czy chwilowej potrzeby ulżenia żołądkowi.
- Pamiętaj, że jak nabrudzisz to będziesz miał do czynienia ze mną. Bo wiesz, ja tu sprzątam, jeśli wiesz o czym mówię.
Uśmiechnął się szeroko z niepokojącym błyskiem w oku i wrócił do zamiatania podłogi.

Damrat

*Zamyka oczy i ciska na ślepo nożem w tablicę, która została podzielona na dwie kolumny z głosami "za" i "przeciw" kandydaturze szamana*
- Niech się dzieje co chce. Fortuna zadecyduje!

Mazrim

Lucznik wlozyl dwie kosci do drewnianego kubka i zaczal nimi potrzasac.
- Czas rzucic koscmi jak to mawiaja w Oren - chwile potem kosci potoczyly sie po stole. Mezczyzna zerknal i usmiechnal sie pod nosem - komus Fortuna poszczescila.
Podszedl do tablicy i postawil kreske na "tak".

Bhaudwin

Bez dyskusji. Za!

Mallory

Za! Bedzie sie na kim wyzlosliwiac