Tawerna pod Nikczemną Mniszką

Revianas

<elf przysluchiwal sie w spokoju z boku towarzystwa, az jego udawana nieobecnosc przerwalo nagle parskniecie smiechem w momencie tyrady krasnoluda>
- Ha! Pewnie! <wrzasnal glosniej>
- Trzeba ich poustawiac po katach, zadnej demokracji. Hyrszt twarda reka rzadzi nami.
- Do obowiazkow ruszcie, a nie spijcie do poludnia! Adeny zbierac <zarechoczal>
<wszedl glebiej do pomieszczenia witajac sie z kazdym po kolei>
- nazywam sie Revianas, przyszlo mi tanczyc dla tej armii, <mocno zaakcentowal ostatnie slowo> czasem nawet dadza mi kogo pogonic.

Atenio

'To mi się podoba!' - Atenio z uznaniem spojrzał na śmiejącego się elfa. 'Do roboty trza iść, stwory z Aden wypleniać, zadania zlecone przez dowódcę wykonywać, a nie po próżnicy gadać'. Tu zwrócił się do Hersztowej: 'Jeśli toporem mym nie wzgardzicie, stanę z wami ramię w ramię, a strachu nie okażę i kroku w tył bez dania komendy nie zrobię, tak mi Mapre dopomóż!". To zakrzyknąwszy dobył topora i zakręciwszy wymyślnego młynka, z siłą jakiej nikt się po nim nie spodziewał, wbił go po rękojeść w stojący obok pniak służący za siedzisko.

Kadarr

Szybkimi i zamaszystymi ruchami pióra skreślił na kartce następujące słowa "Przerwa śniadaniowa" następnie położył ją na na szynku, zza którego wytoczył po chwili średniej wielkości beczkę. Kilkoma kopniakami dotoczył beczkę do ławy.
-Pier*****ie!
Po chwili na stole znalazła się też taca z kuflami i potężna micha jajecznicy zamówionej przez krasnoluda. Odwrócił się w stronę Val.
-Karczmarz za chwilę poda śniadanie.
Pięścią wybił wieko beczki, zaczął napełniać kufle piwem.

Atenio

Pisk zawiasów drzwi wejściowych do 'Mniszki' nie wywołał żadnego poruszenia wewnątrz karczmy - Atenio wsunął się niepostrzeżenie, przysiadł z kraja na zydlu i ciężko westchnął: wreszcie jestem... Potoczył zmęczonym wzrokiem po izbie, a nie wyłuskawszy z mroku nikogo, błyskawicznie zasnął. Wprawne oko (gdyby ktoś się mu przyglądał), zauważyłoby obszarpany, brudny kaftan, pozlepiane, brudne włosy i wyszczerbiony topór - coś nie do pomyślenia w przypadku tego krasnoluda - coś musiało się wydarzyć, coś tak straszliwego, że widok Atenia wywoływał miast odrazy, jeno współczucie.

Damrat

Pora głosować - 7 dni by Fortuna osądziła dzielnego brodacza.